Het vogel-dna als verrader….

Voor een goed gevulde Specht hield bioloog Rick Meulendijks maandagavond een zeer interessante lezing over coöperatiever voortplanting oftewel  helpers bij het grootbrengen van zoveel mogelijk jonge vogels .Het is niet direct iets sociaals, maar ook eigenbelang. Je hoort bij die groep, de groep blijft sterk, je mag in hun  territorium komen , de groep geeft bescherming en soms mag je wachten op je beurt om te paren.
Door het DNA-onderzoek weten we, dat de familiebanden bij sommige soorten door elkaar lopen man-vrouw-neef -nicht –broer- zus enz. : alles in het belang van de soort. In onze vogelwereld is bijvoorbeeld de heggenmus een bekende vreemdganger – zowel man als vrouw – maar is de zwarte kraai monogaam in Nederland,t erwijjl de zwarte kraai in Spanje en Zwitserland niet monogaam is. Conclusie : in hun voortplantingsdrift zijn vogels soms net mensen: eind negentiende  eeuw ontstond de uitdrukking : neef en nicht vrijt licht en zo denken de vogels er soms ook over . En dat de oudere jonge  kerkuilen meehelpen met het voeren van de jonge kuikens : dat verschijnsel zag je ook bij de grote gezinnen in de 20- ste eeuw. Het DNA verraadt de vogels tegenwoordig: Vogels hebben soms menselijke trekjes of is het net andersom?