Tegenwoordig houden mensen van verandering : van geslacht, van uiterlijk: het doet er niet toe als het maar niet “gewoon” is. Men is niet tevreden zoals het is. Nu lijkt dit ook bij onze vogelvrienden te gebeuren.
Deze jonge bosuil werd vanmorgen gefotografeerd door Loes Janssen uit Gemert, terwijl hij/zij een beetje verdrietig bosuil zat te wezen op een heg naast het kerkpad naar de parkeerplaats bij de St. Janskerk in Gemert.
Zat ook deze jonge uil niet goed in zijn vel? Had hij een identiteitscrisis? Wilde hij ook verandering? Was hij op weg geweest naar de kerk om te proberen om van een gewone bosuil een zeer gewaardeerde kerkuil te worden en was hij afgewezen? We zullen het nooit weten.
Maar dankzij Loes Janssen weten we nu van zijn bestaan en zal hij mogelijk uitgroeien tot een vrolijke, tevreden en blije bosuil in Gemert, die mogelijk goede maatjes kan worden met de Gemertse kerkuilen, hoewel dit laatste niet direct voor de hand ligt.
Maar het zij zo: de natuur gaat haar eigen weg.